بهارستان آنلاین – سعید رضاخان (پدر معنوی نقاشی پشت شیشه ایران) این روزها در تدارک برگزاری نمایشگاهی تازه است. نمایشگاهی که به نظر می‌رسد حرف های تازه‌ای در نقاشی پشت شیشه دارد و دیدگاه تازه‌ای را در این هنر ایجاد می‌کند.
به گزارش بهارستان آنلاین ، همانطور که رضاخان در نمایشگاه های قبلی خود_ چه انفرادی و چه گروهی_ نشان داده است؛ آثار و نحوه اجرایش در هر نمایشگاه متفاوت است. به همین دلیل هرکدام از برنامه‌های نمایشگاهی او از جذابیت خاص خود برخوردار است.
وی در این نمایشگاه در نظر دارد تا تخصصی تر از گذشته پرندگان ایران را دنبال کند. از این رو خانواده بزرگ غاز شکلان را موضوع نقاشی هایش قرار داده است.
***کمی از نمایشگاه جدید و آثاری که در آنجا به نمایش می‌گذارید بگویید.
این نمایشگاه قرار است در موزه نقاشی پشت شیشه برگزار شود و موضوع آثار انواع مرغابی، غاز و قو است که در ایران بصورت بومی، مهاجر و یا اتفاقی دیده می‌شوند.
***چه شد که این پرندگان را موضوع نمایشگاه خود قرار دادید؟
این فکر برای امروز نیست. از مدتها پیش به آن می‌اندیشیدم و در نظر داشتم چنین کاری را انجام دهم. زمانی هم که برای گفتگو با مدیر موزه نقاشی پشت شیشه رفتم؛ این بحث را مطرح کردم و قرار شد طبقه پایین به راسته از آبچرها اختصاص یابد و در طبقه بالا نیز آثاری از راسته جغدها به نمایش گذاشته شود. یعنی در یک روز ۲ نمایشگاه افتتاح شود. اما آثاری که در این مدت با موضوع غاز سانان کشیده بودم تعدادشان زیاد بود. به همین دلیل بهتر دیدم که هر دو طبقه موزه به این پرندگان اختصاص یابد و یک نمایشگاه داشته باشم.
***نمایشگاه جغدها چه زمانی برگزار می‌شود؟
هنوز زمان دقیق آن مشخص نیست. امیدوارم که شرایط مهیا شود و یک نمایشگاه هم از آثار جغد داشته باشم.
***آیا نام نمایشگاه مشخص شده است؟
نام های متعددی برای این نمایشگاه داشتیم. از جمله پری برای پرواز، پرواز شیشه‌ای، مهاجران شیشه‌ای، آبچرها، پرواز مهاجران و… که در این میان پر پرواز برای طراحی پوستر و کارت دعوت انتخاب شد.
***هدف شما از برگزاری این نمایشگاه چیست؟
از برگزاری این نمایشگاه چند هدف را دنبال می‌کنم. نخست اینکه توجه عموم مردم را به محیط زیست ایران و تنوع زیستی ایران جلب کنم. ما در ایران دارای حدود ۱۶۰ پستاندار، ۵۰۰ پرنده، ۱۰۰ خزنده و تعداد قابل توجهی ماهی هستیم. اما چه اندازه از این موجودات شناخت داریم؟ یا حتی بهتر بگویم چه اندازه از حضور این موجودات در ایران مطلع هستیم؟ نخستین هدفم همین بود. بگویم ما در کشوری زندگی می‌کنیم که از نظر تنوع زیستی گونه‌های جانوری قابل ملاحظه‌ای را در خود جای داده است. در کشوری زندگی می‌کنیم که ۳۲ گونه پرنده از راسته غازسانان در آن ثبت شده است. هدف دیگرم به تخریب زیستگاه و شکار این موجودات باز می‌گردد. متاسفانه ما هرچه را که دوست داریم نابود می‌کنیم. یا شاید بهتر بگویم هرچه را که برای ما مفید است با نمایش علاقه و دوستی از میان می‌بریم. این زنگ خطر را باید بزنیم و من هم در این نمایشگاه برآنم تا به اندازه خودم این وظیفه را انجام دهم. هدف دیگرم به خود نقاشی پشت شیشه باز می‌گردد. در طی این سالها نشان دادم که نقاشی پشت شیشه ظرفیت بالایی دارد و به عنوان یک تکنیک مطرح است. حالا در نمایشگاه پر پرواز می‌خواهم بر این ادعا پافشاری کنم و این هنر را در گستره وسیعتری معرفی کنم. نقاشی از پرندگان در پشت شیشه و با در نظر گرفتن کلیدهای شناسایی یک کار تازه است و نقاشی از اعضای یک راسته بسیار تازه‌تر و تخصصی تر. این نمایشگاه می‌تواند آسان کننده حرکت دیگر هنرمندان این رشته باشد.
***از چه نظر کار دیگران را آسان می‌کند؟
متاسفانه برخی دوستان پس از این چند سال که گروه ما شکل گرفته است نتوانسته اند بپذیرند این هنر پوست انداخته است و وارد مرحله‌ای تازه از حیات خود شده است. این دوستان مرتب به دنبال نفی دیدگاه های تازه هستند. پر پرواز یک نمایشگاه خاص و بصورت کامل تخصصی است. نمایشگاهی است که پیش از این سابقه نداشته و از این نظر می‌تواند یک دلگرمی برای دیگر شیشه نگاران باشد. برای کسانی که می‌خواهند وارد این میدان شوند و از سخن ناسنجیده رقیبان هراس دارند.
***در ایران چه گونه‌های خاصی وجود دارد؟
خاص بودن از نظر هر کس متفاوت است. یک نفر بر روی خزندگان کار می‌کند و برایش خاردم ایرانی بسیار جذاب است یا افعی تکابی را می پسندد. یک نفر دیگر به گربه‌سانان علاقه‌مند است و یوزپلنگ را به عنوان یک شکارچی بسیار تخصصی و متفاوت با دیگر گربه‌ها مطالعه می‌کند. یک نفر هم در میان پرندگان ایران به طرلان که باز شکاری است توجه می‌کند و شخص دیگری لاچین را که یک شاهین حساب می‌شود؛ به عنوان یک پرنده خاص نگاه می کند. وقتی با کمی دقت و شناخت نگاه می کنیم به یک نکته پی می‌بریم و آن خاص بودن تمام گونه‌ها است. شما خودتان را بگذارید جای کسی که در نقطه‌ای از جهان زندگی می‌کند که تابحال گنجشک ندیده است. حالا همین شخص اسفند ماه به ایران بیاید و بطور مثال به اهواز برود. گنجشک هایی را ببیند که در هر شکافی آشیانه ساخته‌اند و در حال بزرگ کردن جوجه‌هایشان هستند. برای ما گنجشک یک پرنده معمولی محسوب می‌شود اما برای کسی که با این پرنده آشنایی ندارد؛ یک گونه خاص محسوب می‌شود. البته این نکته را هم در نظر بگیرید که در آن زمان از سال در خوزستان بارندگی است. دشت سبز شده است و لارو حشرات همه جا به چشم می‌خورند. همین گنجشک هایی که از نظر ما معمولی هستند،نقش مهمی را در تعادل جمعیت حشرات بازی می‌کنند. پس گنجشک هم یک گونه خاص است. تنوع آب و هوایی در ایران باعث شده است تا تنوع قابل توجهی در کشور ایجاد شود. شما میش مرغ را در ایران می‌بینید که یک پرنده بسیار کمیاب و زیباست. از طرفی کمرکولی را می بینید که بر روی دیواره کوه و مشرف به پرتگاه بوسیله گل و لای آشیانه ای شیبه به کوزه می‌سازد. در میان همین اعضای راسته غاز سانان هم اردک نوک پهن را می بینید که علاقه‌مندان زیادی دارد و خیلی ها به دنبال عکاسی از آن هستند.
***چه شد که با کانون پرنده نگری ایران ارتباط گرفتید و نقش آنها در این نمایشگاه چیست؟
به هر حال کار این دوستان بصورت تخصصی در ارتباط با پرندگان ایران است و چون این نمایشگاه بصورت تخصصی بر روی قوها، غازها و اردک های ایران تمرکز داشت؛ لازم به نظر می‌رسید که مدیران آن مرکز هم نظر خودشان را بدهند. از طرفی بهتر بود که اطلاعات مربوط به معرفی گونه‌های به تصویر کشیده شده توسط یک مرجع ارائه شود و نقش این انجمن بصورت دقیق همین است.
***طی این سالها خود شما هم پرنده نگری کرده‌اید؟
زمانی از این کار لذت می‌بردم. زیرا زمان آزاد داشتم و می توانستم به طبیعت بروم اما متاسفانه در این چند سال اخیر فرصت چندانی برای این کار نداشتم.
***آیا خاطره جالبی در این رابطه دارید؟
سالها پیش قرار شد تا به همراه چند تن از دوستان زمین شناس به گنبدنمکی قم برویم. صبح زود حرکت کردیم. وقتی به دام شهر رسیدیم هنوز ساعت ۱۰ صبح نشده بود. از فاصله دور کلاغهای بزرگی را دیدیم که روی زمین نشسته‌اند. کمی که جلوتر رفتیم احساس کردم اندازه کلاغها متفاوت است و برخی بزرگتر از دیگران هستند. با لنز تله دوربین عکاسی نگاه کردم. متوجه شدم که آنها کلاغ نیستند ولی اینکه چه پرندگانی بودند مشخص نبود. باز هم جلوتر رفتیم. چندتا از آنها پرواز کردند و رفتند. اندازه آنها به هیچ وجه به کلاغ نمی‌خورد. حالا با لنز تله می‌شد روی آنها زوم کرد و بهتر دید. آنجا روی زمین مجموعه‌ای از عقابهای طلایی، عقابهای دشتی و سارگپه ها نشسته بودند. با نزدیک شدن ما همه آن پرندگان پرواز کردند و رفتند. تصور چنین مطلبی برای من سخت بود. به هیچ عنوان انتظار نداشتم آن تعداد پرنده شکاری را یکجا و روی زمین ببینم. فکر می‌کردم چنین صحنه‌هایی فقط به برنامه‌های راز بقای فیلمبرداری شده در آفریقا محدود می‌شود. وقتی به منطقه‌ای که پرندگان بودند رسیدیم؛ لاشه های چند گاو را دیدیم که روی زمین افتاده بودند. به نظر می‌رسید آن پرندگان برای تغذیه به آن محل آمده بودند.
***برای پایان گفتگو چه صحبتی دارید؟
محیط زیست ما در حال تخریب است. گونه‌های زیستی ما در حال نابودی هستند. در اطراف ما زیبایی های بسیاری وجود دارد که ما آنها را نمی بینیم و از کنار آنها عبور می‌کنیم. قصد دارم تا در نمایشگاه پر پرواز توجه افراد را به این موضوعات جلب کنم. حتی اگر این جلب توجه بسیار محدود هم باشد؛ برای من یک پیروزی محسوب می‌شود. شاید در فصل شکار آینده بواسطه این نمایشگاه یک گلوله کمتر شلیک شود و شاید یک موجود زنده کمتر کشته شود که این خودش یک موفقیت بزرگ است.
انتهای پیام/175
