بحران معیشتِ جامعه‌ی کارگری، یک بحران جدی‌ست که نباید و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.

نمی‌دانم آن‌هایی که تحت عنوانِ نماینده کارگر با وزیر کار جلسه گذاشته‌اند و ادعا کرده‌اند نمی‌خواهند کارفرمایان متضرر شوند و نگران کارفرمایان هستند، چه کسانی بوده‌اند و به چه حسابی خودشان را نمایندگان قانونی کارگران معرفی کرده‌اند!

امروز نوبت دولت و مجلس است که به میدان بیایند و از کارگران حمایت کنند؛ از بازار کار و مذاکرات مزدی بیش از این نمی‌توان انتظار داشت.

رقم 6 میلیون و 895 هزار تومان در جلسه شورای عالی کار مطرح خواهد شد و جلسات سخت و پیچیده شورای عالی کار از سه‌شنبه آغاز خواهد شد که تلاش بر محقق کردن این عدد داریم اما عدد خروجی از جلسه قابل پیش‌بینی نیست.

گر نمایندگان مجلس، قصد کمک به کارگران و حمایت از آن‌ها را دارند، باید ساختار شورایعالی کار را به نفع کارگران اصلاح کنند؛ این بزرگترین خدمتی است که می‌توانند صورت دهند.

در سال 99 سبد معیشت خانوار 4میلیون و 940هزار تومان تعیین شد و این رقم به امضای وزارت کار، اقتصاد، سازمان استاندارد و ... رسید، در حالی که مزدی که برای کارگر تعیین کردند به 2میلیون و 700هزار تومان هم نرسید و همه ما شرمنده کارگران هستیم.

نمایندگان کارگری خواستار افزایش حداقل دستمزد هستند و قرار نیست بیایند جلسه و فقط در مورد افزایش حق مسکن صحبت کنند.

از آنجا که حداقل دستمزد متناسب با قیمت سبد معیشت نیست، مصوبه دستمزد را امضا نکردیم. هرچند در برخی از مواقع حاضر شدیم به خاطر منافع معیشتی کارگران از مواضع خود عقب‌نشینی کنیم تا به اجماع برسیم.