شکوه و عظمت راهپیمایی ۲۲ بهمن، همچون همیشه بسیاری از معادلات دشمنان ایران را تغییر می‌دهد.

راه نجات کشور بی‌ارزش ساختن قانون و ویژه‌سازی اشخاص نیست بلکه اصلاح روش حکمرانی و منش حکمرانان است که از آن غافلیم.

تا زمانیکه که یک اراده شرافتمندانه و صادقانه وجود نداشته باشد که مسائل خود را بشناسیم، معلوم است که نمی توانیم کشور را نجات دهیم.

ملاک ما برای دریافت مزد لطف دولت نیست بلکه طبق اصل ۴۳ قانون اساسی و ماده ۴۱ قانون کار، ارتقای درآمد کارگران منطبق با افزایش تورم است.

سران قوا نباید بگذارند اختیارات قانون‌گذار گرفته شود تا خودشان به مباحث ورود کنند و صرفا نماینده مجلس پاسخگو باشد!

اسلام به این دلیل باقی مانده که با شجاعت و صراحت با افکار مختلف مواجه شده است.

ما وعده‌های غیر ممکن می‌دهیم و از سوی دیگر واقعیات را بدتر نشان می‌دهیم و در نهایت ادارک کردن از فساد چنین وضعی پیدا می‌کند.

مجلس به عنوان نمایندگان مردم که هیچ چیزی برای پنهان کردن ندارند باید شفاف‌ترین نهاد جمهوری اسلامی ایران می‌شد.

اگر در جهت حل مسائل کشور حرکت نکنیم، نوشتن قانون و گفت‌و‌گو و امثال این‌ها هیچ مسئله‌ای را حل نمی‌کند.